Mijn ontdekkingsreis

Fast forward: na 5 jaar geleefd te hebben op kracht, doorzettingsvermogen en andere overlevingsmechanismen, begint er iets te knagen. Vragen als ‘wie ben ik?’ ‘wat wil ik?’ ‘waar word ik eigenlijk echt blij van?’ blijven door mijn hoofd spoken. Mijn conclusie is dat ik last heb van een dertigersdilemma. Ik probeer te zoeken naar antwoorden, lees een paar boeken maar niets zorgt ervoor dat deze vragen verdwijnen.

Parallel aan dit ‘‘dilemma’’ merkte ik dat het best veel is geweest de afgelopen jaren. Drie maanden na de geboorte van Nora was ik opnieuw zwanger (Mace, 2019), ik wilde namelijk niets liever dan een kindje in mijn armen hebben. Twee jaar later besloten we te verhuizen, er volgde nog een zwangerschap (Lio, 2022), op mijn werk veranderde veel, projecten vroegen veel van mij, alle ballen hield ik continu hoog.

Ik merkte dat dit niet lang goed kon gaan en daarom startte ik met therapie. De combinatie van mijn ‘dertigersdilemma’, het overleven én de intensiteit van de therapie zorgde ervoor dat ik in 2024 de ziektewet in ging. Ik leerde namelijk dat het dertigersdilemma geen dertigersdilemma was. Ondanks dat ik naar mijn idee goed met het verlies van Nora om kon gaan, was er nog een groot stuk van dit trauma niet aan bod gekomen. En daar moest ruimte voor gemaakt worden.

De vragen die ik toeschreef aan het dertigersdilemma waren volledig verbonden aan mijn (uitgestelde) rouw. Het verlies van een dierbare veroorzaakt namelijk een verschuiving in jouw zorgvuldig gebouwde fundament. Een overlijden kan alles waar je je leven op bouwde doen wankelen en je kunt het gevoel hebben dat je de richting in je leven totaal hebt verloren. Het ondermijnt ook je (onuitgesproken) opvattingen en aannames die voorheen de bouwstenen waren van je levensfilosofie*. Ik ging op zoek naar wie ik nu ben, samen met dit grootste verlies.

Nadat ik mijn therapietraject eind 2024 had afgerond, ontstond er heel veel zin. Zin om nieuwe dingen te leren, mijzelf steeds beter te leren kennen, zin om weer aan het werk te gaan. Ik vond een hobby in Human Design, leer (nog) steeds beter mijn intuïtie kennen én volgen en wilde uitzoeken wat voor een werk er bij mij past.
Ik vond een coach die vanuit dezelfde basis als ik wilde onderzoeken waar ik vervulling van zou krijgen. Gedreven vanuit mijn hart, niet vanuit mijn hoofd. En al heel snel werd mijn nieuwe pad duidelijk: ik wil moeders die te maken hebben (gehad) met geboorteverlies ondersteunen en begeleiden wanneer ze op zoek zijn naar zichzelf. Een pad waar je voor wilt durven kiezen, een pad waar heel veel liefde op je ligt te wachten.

Toen ik bijgekomen was van deze ontdekking, startte ik met de cursus Holistisch Coach. Een hele mooie basis voor coaching op een manier bij mij past. Ik geloof in de samenwerking tussen lichaam, geest en ziel. Ik geloof in de belangrijke rol die het onbewuste heeft. En ik geloof dat de meer traditionele cognitieve therapieën niet altijd het juiste antwoordt zijn (mijn persoonlijke ervaring en overtuiging).

Om daadwerkelijk moeders te ondersteunen en begeleiden, ben ik mijn eigen praktijk gestart per juni 2025. Daar ga ik niet verder op in want je leest hier, op mijn website, wat ik aanbied en waarom ;).

En omdat ik nog lang niet uitgeleerd ben, volg ik de tweejarige opleiding Dieptepsychologie en Lichaamswerk via opleidingsinstituut In de Diepte. De analytische psychologie en ontwikkelde therapielijn van C.G. Jung fascineren mij. Mijn persoonlijke ontdekkingsreis is nog niet klaar, ik hoop dat het voorlopig niet eindigt.

Met liefs,

Alicja

PS: zet mijn verhaal je aan het denken? Voel je nieuwsgierigheid naar je eigen persoonlijke ontwikkeling? Is het herkenbaar? Neem gerust vrijblijven contact met mij op. Dan bespreken we samen wat ik voor je kan betekenen.

*Bron: Helpen bij verlies en verdriet, Manu Keirse.